ฉันรู้จักวัดพระธรรมกายตอนอายุ13ปี เพราะคุณเเม่มาวัดพระธรรมกาย คุณเเม่ของฉันรักเเละเคารพหลวงพ่อกับคุณยายมาก ส่วนตัวฉันไม่ได้เข้า เพราะไม่ได้สนใจธรรมะ ด้วยความเป็นเด็กจึงสนใจสิ่งอื่นมากกว่า ขนาดนรกสวรรค์บุญบาปมีจริไหมฉันยังไม่เเน่เลย เเละต่อมาเมื่อวัดโดนโจมตีจากสื่อต่างๆ ถึงเเม้ว่าใจฉันไม่ได้คิดอะไร เเต่ก็ยิ่งไม่ได้สนใจที่จะเข้าวัดมากขึ้นไปอีก จนเมื่อน้องชายได้บวชสามเณร จึงได้มีโอกาสมาร่วมงานบวชที่วัด ตอนเเรกรู้สึกว่าวัดกว้างมากๆ เดินกว่าจะถึงเมื่อยเเล้วเมื่อยอีก เเต่ก็สะอาด เรียบร้อยดี โดยเฉพาะห้องน้ำ สะอาดมากๆ เเตกต่างจากวัดอื่นๆที่เคยไป เเละผู้คนดูเป็นกัลยาณมิตรเเละพูดถึงเเต่บุญทำให้จิตใจของเราเบิกบานเเละนึกถึงบุญไปด้วย หลังจากน้องชายบวชก็ได้มาวัดกับเเม่เรื่อยๆ ได้ทำบุญ ได้นั่งสมาธิ เห็นหลวงพ่อนำนั่งสมาธิ ผู้คนเยอะเเยะมากมายเเต่กลับไม่มีเสียงใดๆเลยทุกคนนั่งเงียบกริบ น่าประหลาดใจ ตอนเเรกขอสารภาพว่าใจของฉันก็ยังไม่ศรัทธา100% บางอย่างก็ยังไม่เข้าใจวัดดี ที่ยังมาเรื่อยๆเพราะ ชอบปฏิบัติธรรม เเละทำบุญ เเต่พอเข้าวัดไปเรื่อยๆ ปฏิบัติธรรมไปเรื่อยๆทำให้เริ่มเข้าใจ เเละรู้สึกศรัทธาวัด กับ หลวงพ่อมาก จนตอนนี้รู้สึกว่ารักเเละวัดเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต  หลวงพ่อสอนธรรมะของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ฉัน ทำให้ฉันเป็นคนที่ดีขึ้น  ฉันกลายเป็นคนรักบุญ กลัวบาป ตระหนี่น้อยลง จิตใจผ่องใสมากขึ้น เเละฉันก็ยังปฏิบัติธรรมทุกเวลาที่ทำได้ ฉันรักธรรมะมากขึ้น เเละมั่นใจล้านเปอร์เซนต์ว่านรกสวรรค์ บุญบาป ชาตินี้ชาติหน้ามีจริง วัดธรรมกายที่ฉันรู้จัก เป็นวัดเเท้ ที่สอนเเละสร้างให้คนเป็นคนดี ทำดี ละชั่ว ตามหลักธรรมขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างเเท้จริง...ขอบคุณวัดพระธรรมกาย